امام صادق (علیه السلام) فرمودند: دو نفر وارد مسجد شدند که یکی از آنها عابد و دیگری گنهکار بود . این دو وقتی از مسجد بیرون آمدند. فرد گنهکار مؤمن راستین ولی مرد عابد فاسق و گنهکار خارج شد !... امام (علیه السلام) علت را اینطور توضیح دادند که :هنگامی که عابد وارد مسجد شد به عبادتهایش می بالید و سخت در اندیشه آنها بود و اندک اندک عبادتهایش او را به خودش مغرور ساخت. اما آن فرد گنهکاردر فکر پشیمانی از گناهان گذشته اش از خداوند طلب آمرزش و بخشش را داشت . و به همین سبب بود که جای آنها در نزد خداوند تغییر کرد و خداوند بر حال بندگانش بسیار دانا و توانا ست...

ین داستان همان شعر (( هفتاد سال عبادت یک شب باد می ره )) رو دوباره زنده می کنه .و میگه که ما هرچه قدر هم عابد و زاهد باشیم باز هم در برابر خدا گنهکاریم و احتیاج به بخشش از طرف او را داریم و غرور بی جاست که همچون آتش اعمال ما رو نابود می کنه و ما رو از جایگاه واقعی مون نزول می ده و جای دو نفر رو اینطور عوض می کنه...